• De Orenfabriek

    2 september 2020

    Het idee was in een paar seconden geboren, maar de uitwerking heeft maanden geduurd. Zo gaat dat vaak met kunstprojecten. Najaar 2019 zag ik het voor me: ik wilde een ode maken aan het publiek. Ik wilde die zalen vol luisterende oren, die stille aandacht tijdens concerten, vertalen in een boom waarin heldere twinkelende oortjes zouden zweven. En ze moesten licht geven in het donker: glow in the dark. Symbool voor het gevoel dat je hebt wanneer je tijdens zo’n concert wordt opgeladen en ’s nachts nog zachtjes ligt na te gloeien in je bed. Concerten kunnen je soms zo beroeren. Het is alsof het licht weer even aangaat in je zieltje.

    Zo ontstond het project ‘De Stille Luisteraar’, niet wetende dat corona kwam en het echt stil werd in de concertzalen. Inmiddels bungelen de lichtgevende oortjes in de grote catalpa boom in Beelden in Gees. Stilte, het ruisen van de wind, zingende vogeltjes.

    De realisatie van dit project bleek behoorlijk wat voeten in de aarde te hebben. Inmiddels ben ik al versleten voor orenfetisjist en draait mijn orenfabriek overuren. Al maanden sta ik met een masker op epoxy te mengen in mijn atelier. Die epoxysessies zijn arbeidsintensief en het gaat tergend langzaam, want de oortjes moeten minimaal 2 à 3 dagen uitharden. In de beeldentuin is nu een kleine orenoorlog gaande, want de orendoosjes bij de kassa zijn regelmatig leeg en ze mogen niet uit de boom geplukt worden. Vooral de pastelkleurige oortjes blijken favoriet te zijn bij het beeldentuinpubliek. Wat, uitverkocht? Maar…. u heeft toch nog? Wanneer komen ze dan weer?

    Ondertussen heeft mijn orenfabriek ontdekt dat de epoxy de malletjes opeet. En dat is nou jammer, want na 5 á 6 keer gieten blijkt er steeds meer siliconenprut in de oortjes achter te blijven. Na enkele sessies is de mal overleden. Tja. Zo schiet het niet op met de productie, ik hol voortdurend achter de feiten aan en het project begint aardig uit de hand te lopen. Nog even en mijn orenfabriek moet op zoek naar een ware orenproductiemedewerker.

    Toch zijn dit kleine logistieke probleempjes, het mag geen naam hebben. Wat pas echt zorgelijk is, is de moeizame start van het concertseizoen. Corona heeft het concertleven nog steeds stevig in zijn greep. Waar zijn al die zalen vol luisterende oren gebleven? Het is al maanden veel te stil voor musici en luisteraars. Mijn project ‘De stille luisteraar’ heeft daardoor een andere lading gekregen. Zittend onder die boom hoor je het ruisen van de wind en ontstaat het intense verlangen naar mooie concerten. Licht in onze zieltjes!

     

    Lees meer >> | 506 keer bekeken

  • Tuin van mijn gedachten

    12 juli 2020

    Tijdens het boetseren noemde ik haar steeds 'mijn liefie', deze mediterende vrouw onder de bomen. Het beeld is ontstaan tijdens de quarantainetijd in mijn atelier en het was alsof ze me gezelschap hield. Nederland viel stil en ikzelf viel stil. Om in een positieve mindset te blijven begon ik elke dag met beweging en een meditatie. Dat hielp. Het was een onzekere periode, maar er was meer dan ooit ruimte voor reflectie, verstilling, contemplatie. En van daaruit ontstond als vanzelf het thema voor dit beeld. Want wat er ook gebeurt, in gedachten ben je vrij!
     
    Gisteren heb ik het beeld naar Galerie Honingen gebracht in Gouda. Na afloop even op een terrasje gezeten op de Markt. Bedrijvigheid, reuring, mensen om me heen. En dat was toch ook wel weer héél erg fijn!
     
    Tuin van mijn gedachten
    brons
    hoogte 37 cm
    oplage 8
     

    Lees meer >> | 486 keer bekeken

  • Verwarring

    26 april 2020

    De blauwe regen bloeit, er dwarrelen duizenden roze bloemblaadjes op het gras en er staan knalrode tulpen in de voortuin. Het is van een vrolijkheid alsof er niets aan de hand is. Soms kan ik er even niet bij. Als ik denk aan het verdriet en de diepe eenzaamheid onder ouderen dan ben ik in verwarring en draait mijn hart om. Afgelopen week fietste ik naar mijn atelier en hoorde hoempapamuziek. Er stond een groot draaiorgel voor de ramen van een verzorgingstehuis, ik schoot even vol.

    Lees meer >> | 506 keer bekeken

  • Vogels en vissen

    17 april 2020

    Zet de radio uit. Je hoort niets nieuws. De stilte wacht geduldig af.
    Vouw de krant dicht. Hij was oud voordat hij werd gedrukt.
    Zoek niet, deel niet, duim niet tot je vierkant ziet.
    Zet eindelijk het scherm op zwart.

    Ik ben net zo bang als jij, net zo bezorgd voor iedereen
    die ik niet missen kan. Ik had ook gespaard voor andere dingen:
    verre reizen, eerste hulp bij een gebroken hart,
    een auto die wat vaker start.

    Lees meer >> | 487 keer bekeken

  • Overpeinzing

    11 april 2020

    Eens toen ik leefde in het hart van een appelboom, hoorde ik een zaadje zeggen: "Op zekere dag zal ik een boom worden, en de wind zal zingen in mijn takken, de zon zal dansen op mijn bladeren, en ik zal sterk en schoon zijn in alle jaargetijden."
    Daarop sprak een ander zaadje: "Toen ik zo jong was als jij, koesterde ik ook van die verwachtingen; maar nu ik de dingen wegen en meten kan, weet ik dat mijn hoop ijdel is."
    En een derde zaadje sprak eveneens: "Ik zie niets in ons, dat een belofte van zo'n grote toekomst inhoudt."
    Een vierde zei: "Maar welk een bespotting zou ons leven zijn zonder een grootser toekomst!"
    Een vijfde viel in: "Waarom zouden wij spreken over wat wij zullen worden, wanneer wij niet eens weten wat wij zijn?"
    Maar de zesde antwoordde: "Wat wij ook zijn, wij zullen steeds zo blijven".

    Lees meer >> | 494 keer bekeken

  • Zieleschip

    25 maart 2020

    Aan het roer dien avond stond het hart
    en scheepte maan en bossen bij zich in.
    en zeilend over spiegeling
    van al wat het geleden had
    voer het met wind en schemering
    om boeg en tuig voorbij de laatste stad.

    Gerrit Achterberg

    Dit prachtige gedicht van Gerrit Achterberg heeft een half jaar in mijn atelier gehangen en vormde het startpunt van dit nieuwe beeld. Het beeld heet Zieleschip en staat nu eindelijk in gestold brons voor mij. Klaar, voltooid, in rust, de peddels naar beneden.

    Lees meer >> | 504 keer bekeken

  • Zielenvogeltje

    27 februari 2020

    Dit vogeltje uit het oude Egypte intrigeert mij. Afgelopen vrijdag zag ik het weer even in het Oudheidkundig Museum in Leiden. De oude Egyptenaren kenden een rijke en fascinerende dodencultuur. Het zielenvogeltje Ba werd meegegeven in het graf en kreeg het gezicht van de overledene. De Egyptenaren geloofden dat de ziel zo overdag uit het graf kon vliegen om geliefden te kunnen bezoeken en troost te brengen. 's Nachts moest het vogeltje weer terugkeren in het lichaam van de dode. Dat lichaam was belangrijk en werd goed geconserveerd en gebalsemd.

    Lees meer >> | 443 keer bekeken

  • Handigheden

    16 februari 2020

    Ik hou van handen, de onuitgesproken taal van het gebaar. Ze maken contact, raken aan, strelen, communiceren, musiceren. Je kunt er veel mee zeggen. En - niet onbelangrijk - je kunt er mooie dingen mee maken. Handig!

    Boetseren is wroeten met je handen in de klei. Maar nog voordat ik begon met boetseren namen handen al een belangrijke plaats in in mijn beeldende taal. Tijdens orkestrepetities gebeurde het steeds vaker: ik had een klein schetsboekje bij me en maakte tussendoor kleine schetsjes van de musici om mij heen. Ik vond het een heerlijke manier om de wachttijd te overbruggen en toch geconcentreerd te kunnen luisteren. Als soliste wordt je vaak in de wacht gezet en zijn er een heleboel andere zaken die tijdens zo’n orkestrepetitie ook gerepeteerd moeten worden. Ik bestudeerde dan al tekenend en al luisterend de handen van de orkestleden. Daarna werkte ik mijn tekeningetjes uit in het atelier. Handen zijn complexe dingen om te boetseren. Het hielp om goed te kijken naar mijn eigen handen en ik had tevens een paar afgedankte instrumenten op de kop getikt om te kunnen vasthouden. Elk instrument heeft zo zijn eigenhandigheden. Zo’n 12 jaar geleden leidde dit alles tot de serie ‘Handen van musici’.

    Lees meer >> | 481 keer bekeken

  • Voorbereidingen

    8 februari 2020

    Het is altijd weer een race tegen de klok om de beelden op tijd gegoten te krijgen voor de nieuwe zomerexposities. Omdat er zoveel verschillende stappen nodig zijn is het een kwestie van goed plannen en op tijd voorbereiden. Want ná het creatieve proces volgen nog vele ambachtelijke stappen die ook veel tijd vergen. Mal maken, wasmodellen afboetseren, gietkanalen aanleggen, etc. Ik knijp in mijn handjes met bronsgieterij Flassh in Balk: zij gieten volgens een strak schema en hebben gelukkig nooit lange wachttijden.

    Lees meer >> | 459 keer bekeken

  • Voortschrijdend inzicht

    31 januari 2020

    Als je beeldhouwt kun je soms toveren en maken wat je fantasie je ingeeft. Totdat de wetten van de zwaartekracht gaan gelden, dan blijkt er ineens veel minder te kunnen dan je aanvankelijk voor ogen had. Zo wilde ik de afgelopen maand de zee veranderen in lucht, maar de aarde vloot mij terug. Het was alsof de boodschap luidde: pas op, behoud de zee, wij mensen kunnen niet zonder water.

    Lees meer >> | 459 keer bekeken

  • Meer blogs >>