Op een stralende dag in januari maakte ik voor de zoveelste keer een wandeling langs het Spaarne. De terrassen waren nog steeds gesloten, dan maar een boterhammetje langs het water. Mijn atelier ligt daar niet ver vandaan en het is heerlijk om even een frisse neus te halen. Het was windstil en strak blauw, de huizen weerspiegelden zich in het water en ik realiseerde me dat ik na Gouda hoognodig ook mijn eigen mooie stad moest maken! 

En zo ontstond in de afgelopen maanden dit beeld: Haarlem Spaarnestad. Met daarin de Waag, het Teylers Museum, de Bakenesserkerk en de Grote St. Bavo aan de markt. Toen ik er aan bezig was vertelde een leerling van mij dat de torenspits van de Bakkenessekerk aanvankelijk gebouwd was voor op de Bavo, maar dat deze uiteindelijk te zwaar bleek voor de oude Baaf. Een leuk weetje! Ook in lang vervlogen tijden worstelden ontwerpers met de wetten van de zwaartekracht en bleken sommige ontwerpen gewoon technisch niet te kunnen. 

Ook ik maakte dat mee met dit beeld: ik had de weerspiegeling van de huizen in het water zó flinterdun geboetseerd dat het brons niet wilde doorlopen. Maar niet getreurd, uiteindelijk hebben de mannen van Bronsgieterij Flassh mijn waterspiegeling weten te redden en is het toch nog goed gekomen. En kwam er zelfs nog een kleine bootje op het Spaarne.