Het gaat zoals het gaat,
ik speel geen spel
onder gespan van duim en wijsvingers,
wanneer ik zucht naar de lente
heb ik de winter begraven voor een lange tijd.
Zoals altijd, klinkt er een nieuw ritme,
er rankt een warm requiem dat door elk leven vleit.
Het oerwater ritselt aan ‘t kozijn,
het gaat zoals het gaat.
Onder blauwe lucht
stijgt er een zuivere echo
over de landouw.
Ook wanneer het schemert
om de hoeken van dit oude huis
zingt elke pluim
nog voor de boog.
Gedicht: Quicksilver; Fotografie: Betty van Engelen
