Vandaag heb ik bezoek gekregen van IJsje. Ooit vloog hij tegen het raam van mijn overbuurvrouw en overleefde de klap niet. Mijn buurvrouw was zó onder de indruk van dit prachtige beestje dat ze besloot hem op te zetten. Sindsdien staat het vogeltje te pronken op haar boekenkast. 

Vanaf vandaag logeert IJsje een paar weken in mijn atelier om te poseren. Ik heb een opdracht om een ijsvogeltje te maken en mocht hem even lenen. Kwetsbaar is het. Voorzichtig hebben we het in een doosje gelegd en getransporteerd. IJsje ging op reis.

Wat een uitkomst om op deze manier echt goed te kunnen kijken naar de vorm! Het liefst boetseer ik naar het leven. Maar dit is wel heel bijzonder. Nog nooit heb ik een model gehad dat zo stil zat. En zo stil is. Hoe klinkt een ijsvogeltje eigenlijk? Nieuwsgierig geworden naar zijn zang heb ik het even opgezocht en beluisterd. Dit is de roep van IJsje.

Wat een prachtig beestje. Al die veertjes, al die kleuren! Tjonge, daar kan ik als beeldhouwster toch niet aan tippen? Al boetserend realiseer ik mij wederom: de natuur is niet te overtreffen. Blij met IJsje, hij mag nog wel even blijven. En voorlopig heb ik hem nog niet gevangen.