Daar stond ze ineens, Lenie Verbrugge! Uit steen gehouwen, als een rots in de branding. Ik vond haar in het prachtige beeldenpark De Havixhorst bij Meppel en stond plotseling oog in oog met haar.

Ach… Lenie!! Ik heb haar vaak getekend en geboetseerd. Ze was een beroemd en zeer geliefd model uit Amsterdam en poseerde meer dan 50 jaar op de vele kunstacademies en bij de vele modeltekenateliers die ons land rijk is. Met haar heldere en volumineuze vormen was ze altijd inspirerend. Toen ze jong was kon ze uren staan. Later veranderde dat in vele liggende poses en moesten we haar wakker maken aan het eind van een sessie. Lenie wist dat je als kunstenaar een ‘vierde wand’ nodig hebt: ze respecteerde de kunstenaar in zijn werkproces en gleed weg in haar eigen wereld, zodat je in alle rust kon tekenen. Na afloop vroeg ze altijd even: “Zo, heb je lekker gewerkt, kind?”.

Inmiddels leeft zij niet meer, ze overleed in 2017, 88 jaar oud.

Voor dit beeld, gemaakt door Lucie Nijland, heeft Lenie in 1968 zes maanden lang, vijf dagen per week geposeerd. Met een engelengeduld. Stel je eens voor! Het moet meditatief voor haar geweest zijn. Waar dacht ze aan? Wat deed het met haar? Het beeld is gemaakt uit Muschelkalksteen en is 140 cm hoog. Het blok steen woog 600 kg toen Nijland eraan begon en ze heeft het pas in 2013 voltooid.

Ja, mooi, zo onmiskenbaar Lenie. Ik heb haar natuurlijk even een aai over haar bolletje gegeven, daar in De Havixhorst.