De Mislukte Droom

Bij sommige projecten zit het mee, bij anderen zit het tegen. Mijn vijverinstallatie "Droom" is er zo één. Ze dansten zo mooi in de bosvijver, maar helaas, het was té mooi om waar te zijn, dromen zijn bedrog.

Want na de storm, waarbij een paar boompjes om gingen, kwam er wederom een telefoontje van de beeldentuin. Dit keer was het de zon die roet in het eten gooide. Deze was de afgelopen week zó krachtig geweest, dat mijn dansende droomboompjes veranderd zijn in zielige dweiltjes. Zelfs de treurwilg werd treuriger dan treur.

En dus zat er niets anders op. Naar de beeldentuin gereden (bij Steenwijk) en alle dweiltjes uit de vijver gehaald. Einde project? Wel nee! Nieuwe maken!

Ondertussen peins ik me suf hoe het kan dat de epoxy zacht is geworden in de zon. Is het de lijmverbinding geweest? Was het een verkeerde mengverhouding? Zijn ze te vroeg uit de mal gelost? Kan de epoxy niet tegen aanraking met het vulschuim? Of is epoxy inderdaad niet zo zonbestendig als ik dacht? Vragen, vragen. Maar zelfs mijn vraagbaak Laurens bij de FormX winkel in Amsterdam had er geen antwoord op.

Maar niet getreurd, keep on dreaming!

Gewoon over een andere boeg gooien: geen epoxy meer, maar kunsthars. En bij deze tweede "Droom" is het nu zowaar goud wat er blinkt! En zien jullie die zwarte flessen met die gele dopjes op de werkbank staan? Typisch een gevalletje van 'Tompoes verzin een list'. Dat worden de aanschroefbare contragewichten, gevuld met grind en water, onder elk boompje één. Nee zeg, we laten onze dromen toch niet afpakken door wat weersinvloeden?

Maandag weer naar de beeldentuin. Nieuwe boompjes de vijver in!

Met de groeten van de Firma Tusschen Droom & Werkelijkheid.