Mijn eigen kleine stad gebouwd. Met kleine eenvoudige huizen en op elke zijde een toegangspoort. Aan de rand staan enkele voorname gebouwen, misschien wel een school of een universiteit. Want zonder wijsheid en kennis geen reis naar het innerlijk van deze stad. De vrouw draagt een huis zoals een kind het tekent en beschermt de andere huizen in de stad.

Bijna voltooid dit beeld! Althans de eerste fase. Hoe zal dit zijn in brons? Geduld is een schone zaak. Ambachtelijk verder bouwen, de tweede fase. Ondertussen word ik regelmatig geplaagd: hé Hiek, hoe is het met je ontroerende goed? Ik moet bekennen: ik heb véééél meer huizen gemaakt dan ik uiteindelijk gebruikt heb. Het atelier lag bezaaid met gebouwen in vele soorten en maten, zelfs hele grachtenpanden en een kerk, compleet met Westertoren. Maar bouwen is vooral weglaten, minder is vaak meer.  

De zoekende fase is nu voorbij, het beeld is geboren, maar nog vele stappen te gaan: mal maken, wasmodel afwerken, gietproces doorlopen, lassen, slijpen, schuren, patineren. En dan de finishing touch: het huis vergulden met een laagje bladgoud.

Titel: Het gouden huis
Of moet het toch zijn: het behouden huis?
Nee, dat laatste is teveel Hermans