Het Alziend Oog

Als je schept gebeuren er soms bizarre dingen… kijk maar eens naar deze foto. Die foto is een toevalstreffer, een klein vreemd wonder, gemaakt bij bronsgieterij Flassh. We waren die dag bezig met mijn vijverbeeld Schepping. Ik wilde natuurlijk weer het onmogelijke en had iets bedacht dat logistiek een puzzel bleek te zijn. Het leek me mooi wanneer het water uit de handen zou stromen en opgevangen zou worden in een grote ronde vijverbak van Cortenstaal. Maar erg veel ruimte om een waterleiding vast te lassen was er niet. Het was een enorm gepruts. De koperen leiding had bovendien een ander smeltpunt dan het brons, dus ook dat was een moeilijkheid bij het lassen. Na veel geploeter zat de leiding eindelijk in het beeld en waren we benieuwd of het ook echt zou werken. Op de buitenplaats van de gieterij sloten we een tuinslang aan. Hoe en met welke kracht zou het water door de handen stromen? Ontstond er een fontein? Moest het gat groter, kleiner? En wat zou er gebeuren als we een kristallen bol in de handen zouden leggen? Zou dat mooi zijn? Of stopte dan de waterstroom?

We stonden er met z’n allen omheen en ja, het werkte, het water bleef stromen. Vastleggen dat moment: klik. Pas bij thuiskomst zag ik de foto, met dat vervreemdende oog dat mij aanstaarde. Hoezo Schepping? Een Oog…

Sindsdien hangt deze foto ingelijst in de werkplaats bij Bronsgieterij Flassh onder de titel: Het Alziend Oog.

Dat het ons maar weer tot nadenken stemt. Want niets is wat het is dat het lijkt. In ’t leven vindt men ’t Al.