Anima mundi
Het heeft even geduurd, maar eindelijk is dit beeld helemaal af. Soms zit het mee en soms zit het tegen. De las waarmee de vrouw aan de bronzen bol zat bleek uiteindelijk in het atelier toch te zwak. Bij het plaatsen op de sokkel ontstond een scheur. Voortijdig wegvliegen? Dat kan toch niet de bedoeling zijn! En dus moest het beeld opnieuw naar Friesland om te worden hersteld. Bij het opnieuw lassen ontstond gelijk weer een ander euvel: een akelige donkere plek op het lichtgroene patina. Gelukkig kon ook dit weer hersteld worden en is de bol weer op kleur gebracht, zodat het fraaie patina behouden is gebleven. En nu zit het als een huis, je kunt er zelfs aan hangen.
Het is een groter beeld geworden dan ik doorgaans maak. Met een afmeting van 83 bij 70 cm weegt deze lichtvoetig verlangende vlucht zo'n 33 kilo. Het is alsof de aarde extra trekt aan dit beeld. Het is de realiteit, beeldhouwen is soms ploeteren en worstelen met de wetten van de zwaartekracht. En zo is het ook met het leven. We verlangen, dromen en streven, soms zit het mee en soms zit het tegen.
Ik heb het beeld Anima mundi genoemd, naar het Griekse ψυχή κόσμου, wereldziel. Volgens sommige antieke filosofen zou alles in de wereld doordrongen zijn van deze ‘anima’. Men veronderstelde zelfs dat alle dingen van welke materie ook bezield konden zijn, net zoals de ziel een mens ‘animeerde’.
Op de aardbol staan ingekerfde oertekens uit een ver verleden. We komen en gaan, zijn verbonden met onze historische roots, maar reizen verder, verlangend naar een nieuwe toekomst, dromend, vrij. Uit oud wordt weer nieuw geboren.
Overmorgen gaat het beeld naar Beeldentuin Mariënheem. Ei gelegd.
Vrolijk Pasen!
Titel: Anima mundi
Materiaal: brons
Afmeting: 83 x 70 x 42 cm
Oplage: 1 van 8