Hieke Meppelink

Een thema dat mij al geruime tijd bezig houdt is ‘de loop der dingen’: tijdsbeleving, oorzaak en gevolg, toekomst en verleden, levensloop. Waar komen we vandaan en waar willen we naar toe? We komen met niets en zullen sterven met niets. Maar áls er een hiernamaals zou bestaan…. met welke innerlijke schatten sluiten we dan onze ogen? Heeft het leven ons nieuwe inzichten gebracht en rijker gemaakt van binnen? Of zijn we illusies armer geworden?

Verleden heb je, toekomst moet je maken, zegt de Belgische schrijver Marc Andries. We gaan ergens heen, hebben dromen, wensen en verlangens en nemen ervaringen uit het verleden met ons mee. Soms moeten we ons ontdoen van ballast en ons losmaken van oude gewoonten, ingesleten patronen en beperkende gedachten. Onze expertise en ontwikkeling zijn kostbaar, het doorgeven aan een jongere generatie belangrijk. Het geeft ons richting en nieuwe mogelijkheden. Scholing, ervaring op doen, groei! Het geeft ons stevigheid.

Ik heb dan ook - dit alles overpeinzend - besloten dat mijn nieuwe beeld van ‘de vliegende vrouw’ aarde moet krijgen. En om een vertrekpunt uit een ver verleden te symboliseren heb ik gekozen voor een verwijzing naar het Lineair A schrift. Ik heb een aantal tekens in de aardbol gekerfd en hier en daar wat scheuren gemaakt. Het is het eerste Europese schrift dat is gevonden op kleitabletten uit de Minoïsche beschaving op Kreta (3000 – 1370 v. Chr) en het is nog steeds niet geheel ontcijferd, omdat men de taal niet kent. En ook dat komt mij eigenlijk wel goed van pas in dit beeld: mysterie, vraagtekens. Wie zijn we, wat beweegt ons en waar willen we naar toe?

Een titel voor mijn beeld heb ik nu ook: Anima mundi.

En nu heel aards en praktisch: handjes laten wapperen en morgen naar de bronsgieter. Ik hoop dat het me lukt om de bol te laten verouderen. Met een mooi oud en verweerd patina.