Ooit had ik schilderles in Zeeland en mocht ik op een dag binnentreden in “Het Heilige der Heiligen”. De vrouw die mij lesgaf doelde daarmee op haar eigen werkplek en het werd mij al gauw duidelijk dat dit een daad van groot vertrouwen was. Ze gaf mij een kijkje in haar keuken en ik mocht haar werkplek zien die vol hing met schetsen, probeersels en zoekende voorstudies. Ja, een tip van de sluier werd opgelicht: hier werden grootse zaken verricht en zag je werk in wording.

Heerlijk, dat snuffelen in andermans veren. Elk atelier heeft een eigen ziel en vertelt veel over de persoon die er werkt en de kunst die er wordt gemaakt.

Onlangs waren we met Camerata in New York en zagen we de handschriften van beroemde componisten in The Morgan Library. Dichter bij het wezen van een compositie kun je haast niet komen. Het ontroerde mij dat ik oog in oog stond met het handgeschreven lied Morgen van Richard Strauss en de volstrekt chaotische krabbels van Puccini, werkend aan zijn Madame Butterfly. Verderop in het museum hingen schetsen van Rembrandt, Tiepolo, Pisanello en Watteau. Studies, probeersels om een compositie te verkennen, of om de anatomie te bestuderen. Waarschijnlijk allen naar het leven getekend. Dichterbij de essentie van wat een kunstenaar beweegt kun je niet komen. Ik bedacht me wederom dat onvoltooid nog veel interessanter is dan voltooid.

Vorig weekend was het weer Kunstlijn, de jaarlijkse open atelierroute van Haarlem. Vele ontmoetingen, nieuwe gezichten, oude bekenden. Nieuwsgierige blikken in alle hoeken en gaten van het atelier. Vragen over het hoe en waarom. Gezelligheid, een wijntje erbij.

Maar vandaag zijn de deuren gesloten en is de keuken weer van mij. En dat voelt toch ook wel weer lekker. Wat zullen we eten vandaag? De soep wordt pas opgediend als ie enigszins afgekoeld is.

www.hiekemeppelink.com/blog