Wintertijd
De dame van de tijd vertoont wederom haar kunsten. Haar stokjes wijzen de tijd aan, maar haar wiel lijkt dolgedraaid. Terug van een tournee naar New York is mijn biologische klok behoorlijk in de war geraakt. Zomaar zes uren aan kostbare tijd verloren. En vandaag is het alsof zij zegt: kom, ik help je even, we geven je een uurtje terug: wintertijd, een kleine bonus.
Ondertussen draait Chronos overuren. Het is de tijd van véél te lange to do-lijstjes. Er zijn zaken blijven liggen en die moeten allemaal op tijd af zijn. Deadlines halen noemen ze dat, maar enige relativering helpt, want dood ga je er niet aan.
Waar is Kairos gebleven, de zachte, innerlijke tijd? Chronos holt, rent en vliegt. Nergens is de Chronos-tijd zo meedogenloos voelbaar als in New York. Het hart van deze stad heet niet voor niks Times Square. Daar is tijd geld, elke seconde telt, alles knippert en blinkt je tegemoet. De neonreclame schreeuwt, de stad borrelt, bruist en beweegt.
Terug naar de stilte van het atelier. Voor het creatieve proces is het broodnodig om eerst de tijd te stillen. Gewoon een beetje doedelen. Maar waar haal je de tijd vandaan? Kan die klok niet gewoon even blijven hangen? Reflectie is een voorwaarde bij het creëren. In alle rust indrukken verwerken. Pas als je niets doet opent zich de ruimte om tot nieuwe inzichten te kunnen komen. Alleen vanuit die stille, innerlijke tijd kan een nieuw beeld ontstaan.
‘De windstilte van de ziel gaat aan het creatieve proces vooraf’ zegt Nietsche. ‘Hersenen moeten eerst ont-focussen om creatief te kunnen zijn’ zegt Sophie Schweizer, een neuroloog.
Terug naar de stilte van het atelier. Ik rommel wat en zet een kop koffie.
Titel: Allegorie op de Tijd
Materiaal: Brons
Oplage: 5 van 12
Jaar: 2017