De chemie van de ziel

De oudste geleerden al dachten dat
wij worden bewoond door de ziel

ergens moest ons lichaam zijn wat
het was maar dat tegelijkertijd ook niet zijn
iets onvoorstelbaar anders

harde wetenschap heeft nu laten zien
dat dit inderdaad zo is

met de mooiste machines is er gekeken
waar en wanneer onze moleculen veranderen
in zoiets vluchtigs als bijvoorbeeld
een gelukkige herinnering

en waar en wanneer die herinnering
weer in de moleculen verdwijnt
op dezelfde plek op hetzelfde moment

en jawel: de beeldschermen bleven leeg
en de printers zwegen – duidelijker
bewijs is er niet.

uit Een man in de tuin (2004), Rutger Kopland

Op mijn website staat al jarenlang een motto. Want wat is het toch dat me beweegt? Vanwaar die niet aflatende drang om te willen creeëren, bezig te willen zijn met kunst en muziek? Geen zee te hoog in deze zoektocht, lijkt het wel. Waarom? Wat zoek je dan precies? Taaie processen, weerbarstige materialen, een atelier boordevol staketsels en gipszakken, een studio met voor de zoveelste keer een berg nieuwe noten op de piano. Met ups en downs willen ploeteren en als maar aan de gang willen zijn, willen uiten, zowel in vluchtige klank als in aardse klei. Dit is mijn motto dat ik in 2002 schreef in mijn beeldhouwboek:

“Achter de werkelijkheid

Ligt een andere dimensie verborgen

Als ik daar een glimp van mag opvangen

Dan ben ik gelukkig”

En ja hoor, het leven is ongrijpbaar Na al die jaren bleven mijn beeldschermen nog steeds leeg. Maar weet ik diep van binnen: kunst en muziek maken gelukkig!

Foto 1: The Most Precious, brons & bergkristal

Foto 2: Atelierrommel 2006