Hieke Meppelink

Stilte, slechts het raspen van een zaag. Een nieuw beeld onderhanden, bezig met de eerste fase: het ontwerpen van houten profielen, die straks textuur gaan krijgen met boetseerwas. En dat heeft absoluut iets verslavends. Ik noem het mijn Zen-figuurzaagtechniek, want het is rustgevend en bijna meditatief om in opperste concentratie en met een engelengeduld alle vormen uit het hout te zagen, zonder dat er iets breekt. Een uitdaging waarbij je geen haast kunt gebruiken. En dat is prettig, want het dwingt tot een ander ritme, je komt in een andere tijdsbeleving, er ontstaat een stille tijd met focus op precisie en coördinatie. Nu is nu en anders niet. Totdat er iets breekt natuurlijk, want dan zijn de poppen aan het dansen, dan moet alles weer opnieuw. We zullen zien. Het eindresultaat zal uiteindelijk brons worden, maar zover is het nog lang niet. 

Het wordt een beeld over Gouda, voor de 20-jarige jubileumtentoonstelling van Galerie Honingen in september. In het beeld ga ik de profielen verwerken van de belangrijkste historische gebouwen van Gouda: het Stadhuis, de St. Janskerk, de Waag en wat pandjes langs de Grote Markt. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de bronzen profielen een samenspel gaan geven van licht en schaduw op de muur achter het beeld, een compositie in lijn. De stad werpt zijn schaduw vooruit, licht en toekomst zijn alles. Maar of het werkt weet ik nog niet. Nu is nu.

Vanochtend vond ik een paar mooie citaten van Albert Zas. Hij was lid van de Goudse Rederijkerskamer ‘De Goudsbloem’ en schreef in 1695 een Lofrede op de stad: 'Oratio in laudem urbis Goudae'. Eén van zijn citaten wil ik verwerken in de voetplaat van het beeld. Felici Goudae fidere nate tuae. Geboren onder het gelukkig gesternte van Gouda.

Maar nu eerst terug naar het Stadhuys. Het is uit de 15e eeuw en is een van de oudste gotische stadhuizen van Nederland. En het heeft héél veel raampjes.

Wordt vervolgd. Geduld is een schone zaak.

Werktitel: In laudem urbis Goudae