Vocaal Kwartet
De komende dagen draait alles om dit ene bolletje van bergkristal. Het is één van de meest pure en heldere steensoorten die er bestaan.
We zijn met Camerata Trajectina namelijk een cd aan het maken in de Oude Dorpskerk in Bunnik. Naast sololiederen nemen we meerstemmige stukken op met 4 zangers, fluit, gamba, harp en luit. We zijn aan het schaven, perfectioneren en proberen alles samen te smeden tot één fraai geheel.
Een paar jaar geleden maakte ik onderstaand beeld. De zeven zangers (een symbolisch getal) zingen naar elkaar toe in een cirkel, het zuivere bolletje bergkristal ligt in het midden. De bronzen schaal is gevuld met water, het oppervlak is rimpelloos. Heel rustig zingen zij naar dat ene bolletje toe in hun zoektocht hun tonen te laten samensmelten tot één geheel. Aanvankelijk had ik het beeld ‘Unisono’ genoemd. Omdat in die term de stemmen zelfs letterlijk tot één stem worden. Maar ik merkte dat die term toch voor veel mensen die niet in de muziek zitten te onbekend was. En dus is het uiteindelijk ‘Close Harmony’ geworden.
Natuurlijk kon ik het niet laten om me uit te leven in de kleine karakterkoppies. De oude kalende man is voor mij het prototype geworden van de lage bas, het sopraantje is enigszins nuffig met haar neus omhoog, de alt is een gezellig rondborstig dikkertje en de tenor is bijna karikaturaal: een eigenwijs lefgozertje met flaporen. Want was er niet een gezegde dat luidt ‘dom, dommer tenor’?
Gelukkig gaan deze karikaturen bij Camerata niet op. Onze bas is nog lang niet kaal, ikzelf houd mijn neus redelijk naar beneden, onze mannelijke alt heeft geen ronde borsten en onze tenor is zeer belezen en zelfs erudiet te noemen.
Op naar Bunnik, op zoek naar bergkristal.
Tuinbeeld: Zeven zangers in een waterschaal
Materiaal: brons & bergkristal op een gegalvaniseerd frame
Expositie: binnenkort te zien op Art Laren 9 t/m 11 juni via Galerie Honingen
Info: www.artlaren.nl