Hoe schoon kun je werken in een atelier dat vergeven is van zwarte wasklodders, paarse pigmentvlekken en ronddwarrelend stof? Tadeloos wit moest ze worden en dus heb ik eerst geboend, gesopt en geschrobd. Vooral de mal moest smetteloos schoon zijn, maar ook de tafel, mengbekers, mixer, kwasten en het losmiddel. 

Geduld is een schone zaak. Acht maanden ben ik onderweg geweest met dit beeld. Maar nu is ze er! Ze ligt sereen stil te wezen in mijn atelier.

Dit beeld heeft me geleerd dat het de moeite loont om door te gaan op een bepaalde thematiek. Bezinning, verdieping, Zen-processen. Een tweede liggende pose. Met een iets andere stand dan het drijvende vijverbeeld dat ik eerder dit jaar maakte. Dit keer de voetjes bij elkaar, een uitgestrekte hand, het koppie iets gedraaid. Ook nu weer introvert, een gesloten houding.

Ik heb haar afgevormd in een witte composiet en ben verliefd geworden op dit nieuwe materiaal. Het is een kunsthars op acrylbasis en eenmaal hard is het goed te schuren en te polijsten. Met een engelengeduld, dat dan weer wel. 

Als tegenhanger voor al deze wittigheden heb ik een nachtblauwe cirkel onder haar gelegd. De steentjes zijn van Swarowsky kristal. Zoekend naar de suggestie van een universum. Geïnspireerd op melkwegnevels, sterrenstof en verre planeten.